പുനർജ്ജനിയുടെ കംബളം

ഇത് ശിശിരകാലം........

എനിക്ക് ചുറ്റും ഇലയുരിഞ്ഞ ചില്ലകളും ഇതളുലഞ്ഞ തളിരുകളും മാത്രം !!

ഇവിടെ,
പൂർണ്ണത്രയേശൻ കാത്തരുളുന്ന മണ്ണിലെ  ഈ ഫ്ലാറ്റിൽ,
നെടുവീർപ്പ് മണക്കുന്ന നാലുചുവരുകളുടെ ഒരു വശത്ത്,
ആകാശത്തേയ്ക്ക് തുറക്കുന്ന ഒരു കിളിവാതിലുണ്ട്!

അതിലൂടെ രാത്രിയാകാശത്തിലെ അമ്പിളിക്കല നോക്കിനിൽക്കുമ്പോളൊക്കെ
ഞാനോർക്കും-

ഈ അമ്പിളിയുടെ മറുപാതിയക്കരെ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ കാത്തിരിപ്പുണ്ടെന്ന്..!

പിന്നെ,
മെല്ലെ മെല്ലെ ..
ഞാൻ എന്റെ മനക്കോട്ടയുടെ സ്വർണ്ണ വാതിൽ  തുറക്കും..!

ഓർമ്മക്കുടുക്കയിൽ ആദ്യമിരിപ്പുണ്ട്,

കർക്കിടക മഴപ്പായ നീട്ടിവിരിച്ച് നീ  കാത്തിരുന്ന രാത്രികൾ,

ഒറ്റ രാപ്പുതപ്പിന്റെ ചുളിവിലും ചുരുളിലും പ്രണയനൂലിഴ കൊണ്ട്
പൂക്കൾ തുന്നിയ  സുവർണ്ണ  നിമിഷങ്ങൾ,

ചിലകാത്തിരുപ്പുകളാണ് നമ്മുക്ക് ചിലപ്പോഴൊക്കെ കഴിഞ്ഞുകൂടലിനു അർഥം നൽകുന്നത്..!

ഇവിടെ വേരൂന്നി നിൽക്കാൻ  പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ..!

നിന്റെ കാത്തിരിപ്പിന്റെ കണ്ണീർ സ്നേഹകം പുരട്ടിയ  ഈ ജാലകത്തിലൂടെ

ഓരോ ദിനങ്ങളും എനിക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നു അടഞ്ഞുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു..

ചിലത് അങ്ങിനെയാണ്,

നമ്മെ വല്ലാണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെടുത്തും,
കൈവിടീയ്ക്കാൻ തോന്നാത്ത ചില മുറുക്കെ പിടുത്തം പോലെ,

ഒരിക്കലും "ബൈ" പറയാൻ തോന്നാത്ത ചില കൂടിച്ചേരലുകൾ പോലെ,

എന്നെ വിട്ടു നീ പോകല്ലേ....എന്ന് കൂടെക്കൂടെ ആരോ ഓർമ്മപ്പെടുത്തും പോലെ..

ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും അടർത്തി മാറ്റാൻ ഒന്ന് നോക്കിയാൽ,

ആയിരം കൂർത്ത സൂചി മുനകൾ ഒന്നിച്ചു കുത്തിയ സഹിക്കാ നോവ്‌ പോലെ..

ഇനി ഒരു മഴക്കാലം തമ്മിൽ കാണും വരെ ഓർക്കാൻ-

എന്റെ കണ്ണിലുണ്ട്,

പുലരും വരെ നീണ്ട നമ്മുടെ ഒന്നിച്ചിരുപ്പുകൾ,

മിണ്ടിയും, മിണ്ടാതെയും,

ഇടയ്ക്ക് മയങ്ങിയും, അറിയാതെ കൂർക്കം വലിച്ചും,

നിനക്ക് ശ്വാസം മുട്ടും പോലെ ഇറുകി കെട്ടിപ്പിടിച്ചും ,

പുലർകോഴി കൂകും വരെ പ്രണയം പറഞ്ഞും,

നമ്മുടെ രാത്രികൾ........!!

വരും ജന്മങ്ങളുടെ കനവുകണ്ട് നമ്മൾ നെയ്തുകൂട്ടിയ ഒരു

പുനർജ്ജനിയുടെ കംബളം ഞാൻ കാത്തു സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്.

വരൂ നീ............
_________________________________________________